23 kwietnia 2018 roku był dniem szczególnym dla naszej społeczności szkolnej. Czciliśmy bowiem pamięć tych, którzy 78 lat temu, byli zmuszeni oddać hitlerowcom swój nauczycielski potencjał, zdolności, energię, a w końcu i życie.
W holu naszego Liceum można dziś zobaczyć pamiątkową tablicę, na której wypisano nazwiska nauczycieli wywiezionych do obozu w Mauthausen- Gusen. Tablicę ufundowało w 1997 r., współpracujące z naszą szkołą, Towarzystwo Miłośników Kęt.
W ramach upamiętnienia wydarzenia, jakim było wywiezienie z naszej szkoły nauczycieli z Kęt i okolicznych miejscowości (w większości absolwentów naszego Kolegium Nauczycielskiego), do Mauthausen-Gusen i Dachau, uczennice klas pierwszych i drugich pokazały pełne emocji przedstawienie, przedstawiając dramat wojny z perspektywy kobiet. Tych, które być może nie walczyły bezpośrednio, lecz współodczuwały ból razem z mężami, ojcami, czy braćmi. Kończąca spektakl scena „tańca z koszulami” uświadomiła nam dramat życia pełnego lęku, tęsknoty i niepewności. Spektakl został przygotowany pod kierunkiem pań Izabeli Paszko, Anny Kapci i Donaty Wójcik-Bąbskiej.
Następnie uczniowie z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Witkowicach, dzięki ciekawej prelekcji i prezentacji, przybliżyli nam historię życia i tragicznej śmierci pana Bronisława Obary, jednego z wywiezionych w 1940r. nauczycieli, który był kierownikiem, a później został patronem ich szkoły w Witkowicach.
Dziękujemy za obecność Gościom, którzy co roku przybywają na kwietniowe uroczystości, a więc: panu Jarosławowi Jurzakowi, wicestaroście oświęcimskiemu, władzom Gminy Kęty na czele z panem burmistrzem Krzysztofem Klęczarem, ks. Proboszczowi Franciszkowi Knapikowi, kombatantom, dyrektorom szkół podstawowych i ponadpodstawowych, członkom Towarzystwa Miłośników Kęt, nauczycielom i uczniom. Szczególne podziękowania kierujemy do pana Edwarda Obary, wnuka wspominanego Bronisława Obary, który podzielił się z nami wspomnieniami o swoim dziadku.
Uroczystość stała się dla nas, uczniów, lekcją historii ponawianą co roku. Straszne oblicze wojny, ukazane poprzez spektakl i w losach zamordowanych nauczycieli, skłania nas do powtórzenia ponadczasowego hasła: „Nigdy więcej wojny!”
Julia Grabska, uczennica klasy II
