Obecny Powiatowy Zespół Nr 9 Szkół im. M. Dąbrowskiej zainaugurował swą działalność 24 października 1907r. Jesteśmy zatem najstarszą placówką oświatową działającą na terenie powiatu oświęcimskiego.
Starania o rozpoczęcie działalności Seminarium Nauczycielskiego w Kętach rozpoczęły się już w 1903 r. Inicjatywę utworzenia szkoły nowego typu podjęła Gmina miasta Kęty na podstawie jednomyślnej uchwały z 24 kwietnia 1903r. 5 września 1907r. C.K. Starostwo w Białej zawiadomiło Gminę, że projekt Rady uzyskał akceptację Jego Ekscelencji Pana Ministra wyznań i oświecenia i zezwala on na utworzenie w Kętach C. K. seminarium nauczycielskiego z językiem wykładowym polskim. Rozporządzenie ministra zobowiązywało Gminę do wysokich świadczeń na rzecz szkoły. M.in. przekazano pod budowę seminarium i pole doświadczalne 3 morgi ziemi. Udostępniono również pomieszczenia dla zakładu przy ul. Kościuszki 160.
22 października 1907r. stanowisko kierownika seminarium objął Józef Gebhardt, profesor seminarium żeńskiego w Krakowie, a 24 października uroczyście otworzono C.K. Seminarium Nauczycielskie Męskie w Kętach. Pierwszymi wykładowcami byli: Józef Gebhart, Bogdan Łuszczyński, Adam Sroka, ks. Jan Waśniowski, Franciszek Sadlik oraz Zygmunt Bentkowski. Po pierwszym roku działalności Seminarium klasyfikowano 37 uczniów na „kursie pierwszym” i 24 na „kursie przygotowawczym”. Staraniem Towarzystwa opieki nad wychowankami, powołanego przy Seminarium otwarto internat, w którym mieszkało 35-40 uczniów.
Pierwszą maturę przeprowadzono w szkole w czerwcu 1911r., a jednymi z pierwszych absolwentów byli: Aleksander Kłosiński (kolekcjoner, którego zbiór pamiątek wybitnie zasilił eksponaty muzeum miejskiego), Józef Mroziński (późniejszy dyrektor szkół w Wilkowicach, Porąbce i Przeciszowie) i Stanisław Królicki (walczył w pierwszej i drugiej wojnie światowej, w czasie bitwy nad Bzurą dowodził 7 pułkiem strzelców konnych, zmarł 28 września 1939r. w wyniku odniesionych ran w randze pułkownika).
We wrześniu 1914r. podjęto decyzję o zmianie seminarium męskiego na żeńskie w związku z bliskim sąsiedztwem seminarium męskiego w Białej. Do nowego dwupiętrowego budynku, tego, w którym obecnie się mieścimy, uczniowie i nauczyciele przenieśli się 9 grudnia 1932r. Kierownikiem Zakładu była wtedy Antonina Jodłowiecka. Rok później po zmianie systemu oświaty, utworzono klasę pierwszą o charakterze koedukacyjnym, do której zgłosiło się 92 kandydatów. Ponieważ władze nie zezwoliły na utworzenie kolejnego oddziału do klasy pierwszej przyjęto 50 uczniów. Szkoła w nowej, zmienionej rzeczywistości wolnej Polski funkcjonowała bez zakłóceń do 1939r.
Pod koniec sierpnia 1939r. władze samorządowe i szkolne nakazały wysłanie w głąb kraju pomocy dydaktycznych, nie udało się ich jednak wywieźć, ponieważ już 3 września do Kęt wkroczyli Niemcy. W nocy 1/2 września nakazano nauczycielom i ich rodzinom ewakuację. Po 24 godzinach jazdy dotarli pociągiem do Krakowa-Płaszowa, stację jednak zbombardowano, częściowe straty poniósł również pociąg. W Rzeszowie skład uległ całkowitemu zniszczeniu. Po kilku tygodniach tułaczki do Kęt wrócili prawie wszyscy nauczyciele. Okupant zezwolił na otworzenie prywatnego gimnazjum koedukacyjnego, które istniało zaledwie 2 tygodnie, ponieważ Niemcom zależało wyłącznie na zebraniu danych personalnych inteligencji. 23 kwietnia 1940r. okupanci wydali polecenie zebrania w budynku szkoły wszystkich kęckich nauczycieli i w liczbie 30 osób wywieziono ich stąd do Dachau, a później do Mauthausen-Gusen. Do Kęt nie wrócili: Stanisław Zbierski, Bronisław Babiński, Bogdan Łuszczyński – pierwszy nauczyciel i dyrektor zakładu do 1930r. W wyniku działań okupanta życie straciły polonistka Aniela Maciejczyk (zrzucona przez hitlerowców z trzeciego piętra) oraz nauczycielka gimnastyki Gisela Bialer, Żydówka.
Wyzwolenie Kęt nastąpiło w styczniu 1945r. Nauka w Seminarium nie była jednak możliwa, ponieważ w budynkach zakładu stacjonowało wojsko radzieckie. Dzięki pomocy kęczan gimnazjum i liceum wznowiło swoją działalność 18 marca 1945r. w budynku gościnnej szkoły podstawowej. Budynek przy ul. Kościuszki odzyskano w opłakanym stanie kilka tygodni później. Do szkoły do 1949r. uczęszczało ok. 300 uczniów, w tym ok. 30-40 z Andrychowa. W tym też okresie władze, wbrew woli społeczeństwa, zdecydowały o likwidacji Liceum i Gimnazjum w Kętach. Dzięki determinacji środowiska i dyrektora Mariana Zielińskiego, szkoła przetrwała, jednak powołano w niej Państwowe Liceum dla Wychowawczyń Przedszkoli. W związku z przeniesieniem dyr. Zielińskiego do Wadowic, jego obowiązki przejął Antoni Chwierut. Nauka w Liceum kończyła się uzyskaniem kwalifikacji do wykonywania zawodu wychowawczyń przedszkola. W 1951r. dyrektorem szkoły została Olga Chylowa, która pełniła tę funkcję nieprzerwanie do 1978r. Na stanowiskach pozostała większość nauczycieli uczących w dawnym liceum i gimnazjum m. in. Feliks Dyczkowski – matematyk, Zofia Szpiech – rusycystka, Antoni Chwierut – historyk. Internat mieścił się w dwóch budynkach – przy ul. 3 Maja i przy ul. Kościuszki 25. Po kolejnej próbie likwidacji szkoły w związku z reformą szkół średnich i znów dzięki determinacji grona i środowiska lokalnego, szkoła przetrwała jako 4-letnie Liceum Pedagogiczne dla Wychowawczyń Przedszkoli kończące się maturą. Na przestrzeni lat 1949-1975 Liceum wykształciło 990 absolwentek.
W 1973 r. Licea Pedagogiczne dla Wychowawczyń Przedszkolnych przeżyły kolejną reorganizację – zostały przekształcone w Studia Wychowania Przedszkolnego, a absolwentki uzyskiwały tytuł nauczyciela. Doniosłym wydarzeniem w życiu szkoły było nadanie 25 czerwca 1983r. sztandaru oraz imienia M. Dąbrowskiej. Obowiązki dyrektora szkoły pełniła wtedy Antonina Gugulska.
Kolejna zmiana profilu kształcenia nastąpiła w 1984r. W murach szkoły powstało Studium Nauczycielskie im. M. Dąbrowskiej, którego dyrektorem została Stanisława Mendakiewicz. Przyszłe wychowawczynie, poza wiedzą teoretyczną, zdobywały praktykę w kęckich przedszkolach ćwiczeń (nr 4, 5, 6 i 7), działały w kołach zainteresowań: muzycznym, teatralnym, pedagogicznym, psychologicznym i plastycznym, wyjeżdżały na obozy pływackie i narciarskie. Szkoła została wyposażona w instrumenty i nowoczesne pomoce dydaktyczne.
W 1990r., decyzją Ministerstwa, zlikwidowano cieszące się renomą w całej południowej Polsce Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli. Mimo boju, jaki o szkołę stoczyli nauczyciele, uczniowie i dyrekcja, nie udało się ocalić placówki w tym kształcie. W 1991r. Kuratorium Oświaty i Wychowania w Bielsku-Białej powołało Zespół Szkół im. M. Dąbrowskiej w Kętach w składzie: Studium Nauczycielskie – w likwidacji; II Liceum Ogólnokształcące; Internat. Dwa lata później Kurator Oświaty nakazał likwidację internatu, a budynek zaadaptowano na sale lekcyjne. W czerwcu 1994r. odbyły się ostatnie obrony prac dyplomowych słuchaczek Studium Nauczycielskiego.
Z okazji dziewięćdziesięciolecia szkoły, staraniem Towarzystwa Miłośników Kęt, ufundowano pamiątkową tablicę wg projektu emerytowanej nauczycielki, pani Czesławy Adamus. Na tablicy znalazły się nazwiska nauczycieli z Gminy Kęty, którzy zostali zamordowani w obozie koncentracyjnym Mauthausen-Gusen.
Kolejne dziesięciolecia w życiu szkoły to okres intensywnej zmiany dyrektorów i profili kształcenia oraz kolejny jubileusz. W 2007r. „Dąbrowska” obchodziła 100-lecie swojego istnienia. Jak bardzo wpisała się w pejzaż miasta przez te 100 lat, niech świadczy sala wypełniona po brzegi gośćmi i przede wszystkim absolwentami oraz sympatykami szkoły. Uczniowie „jubilatki” od początku działalności szkoły czynne włączali się w życie środowiska lokalnego: uroczystości państwowe i miejskie – rocznice śmierci cesarzowej Elżbiety, cesarza Ferdynanda, Tadeusza Kościuszki, obchody kolejnych rocznic Konstytucji 3 Maja, czy wybuchu powstania listopadowego, 500. rocznicy bitwy pod Grunwaldem. W szkole działała orkiestra, którą prowadził Michał Markowski. W sali „Sokoła” wystawiano spektakle teatralne, wyjeżdżano również z przygotowanymi sztukami do Andrychowa i Oświęcimia, istniał oddział studencki Ochotniczej Straży Pożarnej, harcerstwo. Dzisiaj te tradycje kontynuujemy poprzez działalność grupy teatralnej, kół zainteresowań, grupy muzycznej. Patrzymy również w przyszłość i staramy się iść z duchem czasu, dlatego do kilku lat działa w szkole telewizja szkolna. Wyznajemy zasadę, że uczyć się można na rożne sposoby, nie tylko przez książkę. To co charakteryzuje szkołę od początku, to niepowtarzalna atmosfera, którą na zawsze zapamiętują absolwenci.
