Dzień 4 marca 2010r. stał się okazją do podsumowania pięcioletniej działalności Grupy Teatralnej „Minus Jeden”. Na uroczystość oprócz Absolwentów – byłych członków zespołu – Rodziców i sympatyków grupy przyjęli zaproszenie przedstawiciele władz samorządowych i gminnych: Wicestarosta Powiatu Oświęcimskiego – Józef Krawczyk, Naczelnik Wydziału Edukacji – Aleksandra Bibrzycka, Burmistrz Gminy Kęty Roman Olejarz, Wiceburmistrz Błażej Banaś, Kierownik Wydziału Oświaty – Zbigniew Jarosz oraz inni zaproszeni goście.
          Młodzież pod kierunkiem opiekunów grupy – Donaty Wójcik oraz Anny Kapci – przygotowała Galę, podczas której uczniowie podziękowali Dyrekcji, Sponsorom i Rodzicom za okazywane wsparcie. Uroczystość poprowadzili absolwenci – Magdalena Drabek oraz Jakub Matusiak. Słowa uznania dla młodzieży, podziękowania oraz piosenki połączone były z trzema filmami. Dokumentowały one działalność „Minus Jeden” od początku do dnia dzisiejszego. Nie zabrakło również wspomnień, które przywołali absolwenci. Po części oficjalnej przyszedł czas na doznania duchowe – spektakl pt. Za dzikiej róży zapachem idź… Główną rolę zagrała Julia Chlebowska, towarzyszyli jej inni członkowie grupy, zarówno ci już doświadczeni, jak i debiutanci. Spektakl był bogato ilustrowany piosenkami – uczennice wykonały je na żywo, przy akompaniamencie fortepianu, na którym brawurowo zagrał Łukasz Błaszków.
Goście dzielili się wrażeniami i składali gratulacje opiekunom i członkom grupy jeszcze długo po uroczystości, życzyli im zwłaszcza kolejnych pięciu i więcej lat działalności na tak wysokim poziomie.

PRZYGODA Z… PAPIEŻEM JANEM PAWŁEM II

Nie byliśmy u papieża na audiencji generalnej, a podczas pielgrzymek do ojczyzny wielki Polak, widziany z ostatnich sektorów wydawał nam się małą, alabastrową figurką. A jednak spotkaliśmy Go, byliśmy blisko, mimo że On stał już w oknie Domu Ojca. Czy to możliwe?
Wielki Człowiek nie umiera, to co w nim niezniszczalne TRWA. Żyje poprzez słowo, które po sobie zostawił, a które uaktualnia horacjańskie „non omnis moriar” – nie wszystek umrę. To właśnie owa nieprzebrana, ukryta w słowie spuścizna duchowa, pozwoliła nam przeżyć niezwykłą przygodę spotkania z JP II.

***

Jesienią 2005 r. My – Grupa Teatralna Minus Jeden (działająca przy Powiatowym Zespole Nr 9 Szkół im Marii Dąbrowskiej w Kętach), usilnie poszukiwaliśmy ciekawego scenariusza, tematu, nad którym moglibyśmy pracować przez najbliższe miesiące roku szkolnego. Wtedy właśnie Kuratorium Oświaty w Krakowie i Kuria Metropolitalna ogłosiła teatralno-muzyczny konkurs „Moje spotkania z Ojcem Świętym Janem Pawłem II”. Mówiliśmy wtedy: – Skoro część młodych ludzi deklaruje swą przynależność do pokolenia JP II, nie może na tym konkursie zabraknąć nas – tych, którzy ukochali sztukę, podobnie jak ON… To był trafny wybór, choć zdawaliśmy sobie sprawę, że droga do finału jest bardzo daleka. Nie myśleliśmy o nagrodach, do pracy motywowała nas perspektywa uczciwej rywalizacji z innymi szkołami z województwa małopolskiego. Zmierzyliśmy się z ponad 50 zespołami. Pomyślne dla Grupy eliminacje pozwoliły na udział w finale, który odbył się 20 kwietnia 2006r. w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie.
„Moje spotkania z Ojcem Świętym to nasze „najświeższe” osiągnięcie, które traktujemy jako niezapomnianą przygodę i wielkie życiowe doświadczenie. Wyróżniony spektakl pt. „UWAGA CZŁOWIEK !” kęcka publiczność miała okazję zobaczyć w czerwcu, zaś z okazji Dnia Papieskiego- 16 października pokazaliśmy go andrychowskiej młodzieży szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych. Talent młodych artystów z „Dąbrowskiej” docenili także organizatorzy koncertów muzyki dawnej w Domu Kultury w Sułkowicach. Fragmenty naszego przedstawienia towarzyszyły tegorocznej imprezie.

***

Warunkiem przystąpienia do konkursu było stworzenie autorskiego scenariusza, inspirowanego osobą i twórczością Karola Wojtyły. Należało go niezwłocznie napisać, by zdążyć z gotowym spektaklem na marcowe eliminacje. Pojawiło się pytanie: Jakie teksty wybrać, by najpełniej wyrazić, czym był dla nas pontyfikat Jana Pawła II. Chcieliśmy, by w centrum uwagi stał CZŁOWIEK – ten samotny, zagubiony, odczuwający beznadziejność istnienia, wygnany z biblijnego raju. Tak zrodził się pomysł na sztukę, której wszystkie wątki łączy próba odpowiedzi na pytanie: Kto ty jesteś człowieku? Zbrodniarz czy bohater? Przesłanie sztuki jest trudne do zaakceptowania. Nie omija żadnych problemów życia w postmodernistycznej rzeczywistości. Samotność wynikająca z możliwości samostanowienia o własnym losie oraz brak jakichkolwiek punktów odniesienia, takich jak Bóg, prawa moralne, powoduje zagubienie i alienację bohaterów sztuki. Każdy z nich na swój sposób odczuwa beznadziejność istnienia. Wśród problemów, z którymi borykają się bohaterowie spektaklu, jak światełka w tunelu pojawiają się słowa: „Miłość mi wszystko wyjaśniła, miłość wszystko rozwiązała”… To one pomagają dalej żyć, pokochać niechciane dziecko, szukać Boga w chaosie codzienności, pokonać pustkę i rozgoryczenie, zrozumieć istotę przyjaźni.
Przez długie tygodnie wczytywaliśmy się w poezję Karola Wojtyły. Mieliśmy wrażenie, że w przygotowaniach do „Spotkania” jakiś dobry duch prowadzi nas za rękę. Kiedy szukaliśmy pomysłu na scenę finałową, drzwi do sali tajemniczo się otworzyły i już wiedzieliśmy, że nie może zabraknąć owych drzwi – symbolicznego motywu przemijania, umierania, przechodzenia „na drugą stronę”… Czyżby to sam Ojciec Święty podpowiadał nam takie przesłanie?

Atomy dawnego człowieka wiążą prastarą glebę
Świata, którego dotykam moją śmiercią
ostatecznie przeszczepiam w siebie,
By stały się wszystkie Twą Paschą- czyli
przejściem

Młodzież ze zdumieniem odkrywała, że w obecnej epoce banalizacji cierpienia, papież stawia człowieka twarzą w twarz z bólem, chorobą, śmiercią. Oni też chcieli mówić o trudnych aspektach ludzkiej egzystencji – pisali więc własne teksty, które, jak się później okazało, zostały wyróżnione w finale konkursu. Powstały do przedstawienia scenariusz otrzymał w tym konkursie nagrodę główną. Jego autorzy- Agnieszka Mleczko i Oskar Błachut w listopadzie uczestniczyli w pielgrzymce- wycieczce do Rzymu. Udział w konkursie nie byłby możliwy bez takiej młodzieży: zaangażowanej, spontanicznej, gotowej wydobyć z siebie maximum możliwości. To wielkie szczęście móc pracować z młodymi ludźmi, którym nie brakuje radości tworzenia, którzy z entuzjazmem podchodzą do wyzwań.

***

Człowiek przychodzi na świat, rośnie, dojrzewa, odkrywa swoje powołanie i rozwija swoją osobowość. Później zbliża się do momentu, kiedy musi opuścić ten świat. Im dłuższe jest jego życie, tym bardziej odczuwa swoją kruchość i stawia sobie pytanie, co jest poza granicami śmierci. Stąd wynika pytanie, które zadaje się temu, który zwyciężył śmierć. Panie gdzie mieszkasz ? Pomóż nam odnaleźć prawdziwy sens naszego życia.

Właśnie te słowa Ojca świętego Jana Pawła II stały się dla nas inspiracją do stworzenia scenariusza i przygotowania przedstawienia, w którego centrum uwagi jest człowiek – człowiek, który dojrzewa, poszukuje, cierpi. W chaosie codzienności szuka drogowskazu. Wielu z nas odnalazło go w naukach Jana Pawła II. To było nasze z nim spotkanie.

opiekunowie Grupy Teatralnej „Minus Jeden”
Izabela Paszko, Donata Wójcik